Teun de beun in Laos

Hallo allemaal,

Wat gaat de tijd toch snel!! We zaten eergisteren precies op de helft van onze reis en het is alweer bijna tijd om Laos te verlaten. Morgen vliegen we namelijk naar Hanoi (Vietnam).

Sinds mijn vorige verslag zijn we als eerst naar de 4000 islands geweest, naar het eiland Don Det. Het was daar prachtig! We verbleven er vier dagen en hadden daar onze eigen bungalow met hangmatten aan de rivier. Don Det is een klein eiland waar alleen scooters en fietsen zijn en je alles te voet af kan leggen. Wij hebben fietsen gehuurd en zijn hiermee het eiland over geweest. We kwamen tijdens het fietsen langs de lokale bevolking en konden zo heel mooi zien hoe het dagelijks leven daar gaat. Kleine kindjes die in hun blote kont rondrennen, vrouwen die de was in de rivier doen en tegelijkertijd ook nog eens vissen uit te rivier aan het vangen zijn. Erg bijzonder om te zien!
Vanuit Don Det zijn we richting Vientiane gegaan, dit is de hoofdstad van Laos. Veel mensen hadden ons afgeraden daar naartoe te gaan omdat het een blok beton zou zijn, maar dat viel uiteindelijk reuze mee. Vientiane heeft een leuk boulevard aan de Mekong waar 's avonds een avondmarkt is. Ook zijn we naar het COPE centrum geweest. Dit is een stichting die zich hard maakt voor de vele mensen die slachtoffer zijn van de nog niet ontplofte bommen in Laos. In Laos liggen namelijk nog rond de 80 miljoen niet ontplofte bommen. In de Vietnam oorlog is dit land het zwaarst gebombardeerd van heel Azië. Vooral kinderen zijn slachtoffer van deze niet ontplofte bommen. Zij gaan namelijk op zoek naar afvalmetaal van deze bommen omdat hier veel geld mee te verdienen is. Het komt vaak voor dat er tijdens deze zoektocht een arm, been of voet verloren wordt. Stichting COPE maakt voor deze mensen protheses en heeft ook een hele groep mensen in Laos die de niet ontplofte bommen onschadelijk aan het maken zijn.

Na Vientiane gingen we nog meer naar het noorden, naar Vang Vieng. Dit is een klein dorpje tussen het karst gebergte dat bekend staat om het tuben (met een band het water over langs barretjes om zo hartstikke dronken te worden). Wij hadden gelezen dat dat sinds 2013 afgelopen was doordat er binnen 2 jaar 20 toeristisch verdronken zijn door het tuben. Maar helaas, het was nog in volle gang! Vooral het centrum was een grote partyplace met de hele dag dronken, luidruchtige mensen en keiharde muziek. Omdat wij niet om te feesten, maar voor de rust en de mooie natuur naar Vang Vieng zijn gekomen hebben we ons aan de andere kant van de rivier gevestigd in een leuk guesthouse met prachtig uitzicht over de karstbergen. In Vang Vieng hebben we een route gefietst op de mountainbike. Deze route was echt prachtig! Tijdens het fietsen kwamen we langs een aantal dorpen, grotten en reden we langs de rijstvelden. We hebben hier, net als op Don Det, het echte Laotiaanse boerenleven gezien. Langs de weg renden er ook steeds kinderen mee en wilde ze dat je ze een high five gaf. Echt ontzettend schattig!! Op de terugweg reden we op een verlaten weg toen er ineens een stoet auto's aan kwam met monniken. Even later zagen we in de verte rookwolken uit de bomen verschijnen. "Oo nee" dacht ik, toch geen lijkverbranding. En ja hoor, aan de kant van de weg werd er een lichaam op een houten stellage verbrand. De weg lag er twee meter vanaf dus wij werden bijna vergast door de rook toen wij er langs reden. Maar bijzonder om te zien! In Nederland heb je allerlei regeltjes waar je rekening mee moet houden, en hier gaat het gewoon Teun de beun aan de kant van de weg.

Inmiddels zijn we in Luang Prabang, een leuke maar erg toeristische stad. De afgelopen vijf dagen zijn we in twee dorpjes geweest dichtbij Luang Prabang. Als eerste naar Nong Khiaw, een dorpje dat op vier uur rijden van Luang Prabang ligt en daarna naar Muang Ngoi wat alleen per boot via Nong Khiaw te bereiken is. Beide dorpjes waren nog erg authentiek met weinig toeristen. Vanuit Nong Khiaw hebben we een trekking gedaan naar een waterval. De tocht ging eerst een stuk over de rivier en vervolgens door prachtige natuur en rijstvelden. De terugweg hebben we het stuk over de rivier in een kajak afgelegd. Dit was echt prachtig! Vooral toen de zonsondergang begon.

Inmiddels hebben we net de laatste dag in Laos gehad. Ik kijk met veel plezier terug aan onze tijd hier. Het is een prachtig land met lieve mensen en een fantastische natuur. Vooral het noorden van het land is adembenemend mooi. Vol bewondering (en ook wel een stukje jaloezie) heb ik het dagelijkse leven aanschouwd. Wat je in Nederland als onmogelijk ziet is hier de normaalste zaak van de wereld. Het ene moment zit je vier uur lang in een volgepropt (nouja vol, hier is een tuk tuk nooit vol. Er kan altijd nog wel iemand bij in!) tuk tuk busje met 1 bil op een bankje te hoppelen over een zandweg, en het andere moment zit je in een achteraf steegje onder de golfplaten te eten waar de ratten nog net niet langs je benen lopen. Dat is het echte Laos. HEERLIJK! Ik had nooit gedacht dat ik van dit soort momenten het meest zou gaan genieten. Waar ik in het begin nog mijn ogen uitkeek van kippenkoppen, varkenspoten, kikkers, ratten op stokken, en andere stukken vlees waar de herkomst voor mij onduidelijk was, is dit voor mij inmiddels alweer de normaalste zaak van de wereld! Nooit gedacht dat ik hieraan zou gaan wennen. Ik ben benieuwd wat me allemaal nog meer te wachten staat in Vietnam. Ik houd jullie op de hoogte!

Tot snel!
Liefs Dide